In Holland
Door: Aldert
Blijf op de hoogte en volg Familie
09 Oktober 2014 | Oeganda, Mukono
Beste Allemaal,
Daar zijn we weer met een nieuwe blog. Wat is er een hoop op ons afgekomen de laatste maanden.Allereerst was het weer thuiskomen in Nederland na een half jaar. We hadden een hele voorspoedige vlucht en na zo'n 8,5 uur waren we weer op Schiphol.Bijzonder om te zien dat, hoe snel kinderen dingen leren, ze ze ook weer snel vergeten op die leeftijd. Sarah had echt geen idee waar haar huis was toen we de straat in reden en ook de dagen erna merkten we dat dingen waar ze gewend mee was, zoals de weg naar haar Opa en Oma, toch gewist waren. Ook kon je merken dat ze wel weer moest wennen aan 1 hoog, binnen. Dit in plaats van de vrijheid die ze op Noahs Ark had.
Van echt bijkomen was niet echt sprake want ik had in Uganda al contact gehad met Schenk Tanktransport, het bedrijf waar ik voordat we weggingen al een half jaar gewerkt had en ze wilden graag dat ik woensdag, dus de dag nadat ik geland was weer langskwam. Dit gesprek was binnen 5 minuten klaar omdat zij tevreden waren over mij en ik ook heel tevreden over dit bedrijf.De dinsdag erop ben ik weer begonnen. Dus een week nadat ik thuis was had ik alweer de beschikking over een betrekking. Iets om dankbaar voor te zijn.
Patricia had nog een week extra vrij maar mocht toen ook weer aan de slag. Al met al zit je zo weer razendsnel in het ritme van hier. Verbazingwekkend hoe snel dat gaat.
Op 19 Mei hadden we een prestentatie voor onze gemeente. We mochten wat laten zien en vertellen van wat we de afgelopen zes maanden hadden gedaan en meegemaakt. Het was een warme maandag die 19de mei en ook 's avonds was het nog heerlijk. Om half 8 zou de avond beginnen en om tien voor half zaten er nog maar zo'n tien mensen. Gelukkig waren er even later toch zo'n tachtig belangstellenden. Natuurlijk hebben we ook voor onze families nog presentaties gehouden en ook nog hier en daar voor andere belangstellenden. (Nog geinteresseerd? Bel gerust).
Al met al een drukke tijd. Patricia had een contract van 20 uur en zelf werkte ik 4 dagen/nachten met gemiddeld zo tussen de 40/50 uur per week. Om geen oppas nodig te hebben werkte we veel langs elkaar heen. Om een voorbeeld te geven. In de maand Augustus hebben we 1 dag samen vrij gehad. Dit was soms wel een beetje te veel van het goede vooral omdat we hiernaast veel moesten regelen en doen.
Sarah is hier verder in September naar school gegaan en ze heeft het heel erg naar haar zin. Iets wat wij wel hadden verwacht want ze is gek op spelen en knutselen, iets wat ze op school de hele dag doen. Ze vind het echt jammer als het woensdag en vrijdag is, omdat er dan alleen s'morgens school is. Leuk om te weten is dat ze op Sarah's school, het zendingsgeld, deze maanden aan Noahs ark geven en dat Sarah's klas lege flessen voor ons inzameld. Wel denken we dat afscheid nemen voor haar een stukje minder makkelijk zal worden dan de vorige keer. Ze beleefd het hier toch meer nu. Maar we denken dat ze op NA alles waarschijnlijk ook weer heel snel zal oppakken. Ook daar zal ze haar vriendinnetjes snel weer terug vinden. Maar het advies van Piet en Pita om voor de komende jaren een keuze te maken waar je wilt zijn en daar wel even aan vast te houden snap ik nu wel, want het is niet goed om teveel met ze te slepen.
Amos moet zich nu thuis in zijn eentje vermaken en dat lukt lang niet altijd. Hij zoekt veel zijn grenzen op en vind ze ook altijd. Dit in het kort even wat betreft hoe we het hier weer oppikten.
Omdat we in Uganda gewoon voor NACMU gaan werken, ook al is het op vrijwillige basis, is het dus niet zo dat we buiten de poort ook nog een baan gaan hebben om onze onkosten te bekostigen
(1 praatje de wereld uit geholpen). Nu is het ook weer niet zo dat we 4000 euro per maand nodig hebben (dat was er nog 1) maar rond de 1300,-- komen we toch al snel uit. Denk hierbij aan; Gas/water/licht/ kleding/ vervoer/ boodschappen/ schoolgeld voor Sarah en Amos/ verzekeringen enzovoorts. Waar sommige organisties besluiten een deel van uw sponsorgeld uit te geven aan het salaris van de medewerkers werken we bij NACMU op vrijwillige basis en moeten we dus zelf voldoende sponsoring zien te vinden. Dit probeerden we dus met presentaties te bereiken maar ook met het organiseren van een actiemarkt. Dit was hectisch maar ook heel leuk om te doen. Ook weer spannend! 14 dagen van tevoren hadden we, doordat we zo kort dag gestart waren met mensen benaderen, twee kramen! Gelukkig stonden er op de dag zelf 10 en ook nog een springkussen en was het al met al een heel gezellige dag! De opbrengst? Om en nabij de 2200,-- euro! Dit kwam ook omdat er best wel heel veel gesponsord was. Ook de sponsorloop van zo'n vijftien kinderen leverde een heel mooi bedrag op. Al met al iets om dankbaar op terug te kijken en voor herhaling vatbaar. Kan ik makkelijk zeggen natuurlijk als we zelf in Uganda hopen te zitten
:-). Succes tfc!!! Toch zijn dit dingen die we wel aan de thuisfront- commissie ( TFC) kunnen overlaten. Ze hebben ons erg geholpen met meedenken, ontwerpen en organiseren van alles.
Omdat ons eerst verteld was dat we onze werkvergunning hier in Nederland moesten afwachten was het een tijdje onduidelijk wanneer we naar Uganda terug zouden gaan maar ondertussen is ons meegedeeld dat je juist in Uganda moet zijn om het laatste gedeelte in de aanvraag voor een werkvergunning rond te krijgen. Snapt u het nog?! Dus hebben we onze tickets geboekt. KLM had werelddeal weken en daar konden we vrij goedkoop tickets boeken. Voordeel is dat we weer non-stop vliegen dus zonder gedoe in Cairo, Istanbul of waar dan ook, op naar Entebbe. Voordeel is dat we per persoon twee koffers mogen meenemen dus kunnen we lekker veel meeslepen. Bij deze een oproep om als u thuis nog een oude koffer hebt staan die weg mag, die aan ons te schenken zodat wij hem kunnen gebruiken. Wij vliegen waarschijnlijk voorlopig niet retour dus hij blijft daar wel.
Alhoewel, aangezien een retour ticket 4x goedkoper was dan een enkeltje hebben we 30 december teruggeboekt. We zouden dan eventueel alleen uw koffers mee terug kunnen laten gaan;-).
We hopen nu trouwens op dinsdagmorgen 28 oktober te vliegen. We landden dan 's avonds tegen middernacht als ik het goed heb. Voor diegenen die het niet weten zal Patricia's hoofdtaak bestaan uit het zich bezig houden met het ondervoedingscentrum en zal ik me weer bezig houden met klusjes, bouwen, overal eigenlijk waar ik kan helpen. Ook hoop ik deze keer meer met mijn hobby te kunnen doen van tuinieren. Akkergrond genoeg dus daar hoeft het niet aan te liggen.
Zoals eerder al aangegeven zal alles wel onder contract, maar wel onbetaald gebeuren. We zullen dus geen salaris ontvangen. Wilt u ons gezin sponseren door middel van een gift, eenmalig of maandelijks, dat kan door uw gift over te maken op rekeningnummer NL 84 RABO 0362 4140 17. Ten name van: Stichting NACMU te Sliedrecht en o.v. v : Sponsering Fam. De Gruyter. We houden ook een nieuwsbrief bij, wilt U die ontvangen? dan ook graag even een mailtje naar; tfcfamiliedegruyter@gmail.com .
Zo gaan de dagen hier snel en zijn we aan het aftellen. Nog zo'n drie weken en dan hopen we te vliegen. Zelf was ik al bezig om ons huis te verhuren en op zich liep dat wel want na enkele dagen op een verhuursite hadden we al een bezichtiging. Echter op hetzelfde moment hadden we ook vanuit het niets, twee kijkers voor ons huis die het eventueel zouden willen kopen. Een daarvan heeft het nu ook daadwerkelijk gekocht zij het nog onder voorbehoud. Maar toch. Wonderlijk. Dat zien we als sturing en bevestiging van God.
Patricia is ondertussen klaar met werken en ook voor mij zat het er al op. Wel pijnlijk want ik miste het chauffeuren vorige keer na 6 maanden al best, maar dat is denk iets wat alleen chauffeurs echt begrijpen:-) Patricia heeft nog een leuk etentje gehad met haar collega's en ook voor haar was het afscheid nemen. Niet altijd even makkelijk maar we weten waar we het voor doen. Laten we maar vooruit kijken in de renbaan. We hopen deze blog ook weer bij te houden en ik hoop dat u hem weer leest en zo met ons meeleeft. Kaartjes of gewoon een mailtje werden de vorige keer enorm gewaardeerd. Dus meer dan welkom. De komende tijd zal weer in het teken van afscheid staan, misschien wel van u? Maar ook weer een weerzien.Voor wat betreft deze blog even 'tot ziens'!
Daar zijn we weer met een nieuwe blog. Wat is er een hoop op ons afgekomen de laatste maanden.Allereerst was het weer thuiskomen in Nederland na een half jaar. We hadden een hele voorspoedige vlucht en na zo'n 8,5 uur waren we weer op Schiphol.Bijzonder om te zien dat, hoe snel kinderen dingen leren, ze ze ook weer snel vergeten op die leeftijd. Sarah had echt geen idee waar haar huis was toen we de straat in reden en ook de dagen erna merkten we dat dingen waar ze gewend mee was, zoals de weg naar haar Opa en Oma, toch gewist waren. Ook kon je merken dat ze wel weer moest wennen aan 1 hoog, binnen. Dit in plaats van de vrijheid die ze op Noahs Ark had.
Van echt bijkomen was niet echt sprake want ik had in Uganda al contact gehad met Schenk Tanktransport, het bedrijf waar ik voordat we weggingen al een half jaar gewerkt had en ze wilden graag dat ik woensdag, dus de dag nadat ik geland was weer langskwam. Dit gesprek was binnen 5 minuten klaar omdat zij tevreden waren over mij en ik ook heel tevreden over dit bedrijf.De dinsdag erop ben ik weer begonnen. Dus een week nadat ik thuis was had ik alweer de beschikking over een betrekking. Iets om dankbaar voor te zijn.
Patricia had nog een week extra vrij maar mocht toen ook weer aan de slag. Al met al zit je zo weer razendsnel in het ritme van hier. Verbazingwekkend hoe snel dat gaat.
Op 19 Mei hadden we een prestentatie voor onze gemeente. We mochten wat laten zien en vertellen van wat we de afgelopen zes maanden hadden gedaan en meegemaakt. Het was een warme maandag die 19de mei en ook 's avonds was het nog heerlijk. Om half 8 zou de avond beginnen en om tien voor half zaten er nog maar zo'n tien mensen. Gelukkig waren er even later toch zo'n tachtig belangstellenden. Natuurlijk hebben we ook voor onze families nog presentaties gehouden en ook nog hier en daar voor andere belangstellenden. (Nog geinteresseerd? Bel gerust).
Al met al een drukke tijd. Patricia had een contract van 20 uur en zelf werkte ik 4 dagen/nachten met gemiddeld zo tussen de 40/50 uur per week. Om geen oppas nodig te hebben werkte we veel langs elkaar heen. Om een voorbeeld te geven. In de maand Augustus hebben we 1 dag samen vrij gehad. Dit was soms wel een beetje te veel van het goede vooral omdat we hiernaast veel moesten regelen en doen.
Sarah is hier verder in September naar school gegaan en ze heeft het heel erg naar haar zin. Iets wat wij wel hadden verwacht want ze is gek op spelen en knutselen, iets wat ze op school de hele dag doen. Ze vind het echt jammer als het woensdag en vrijdag is, omdat er dan alleen s'morgens school is. Leuk om te weten is dat ze op Sarah's school, het zendingsgeld, deze maanden aan Noahs ark geven en dat Sarah's klas lege flessen voor ons inzameld. Wel denken we dat afscheid nemen voor haar een stukje minder makkelijk zal worden dan de vorige keer. Ze beleefd het hier toch meer nu. Maar we denken dat ze op NA alles waarschijnlijk ook weer heel snel zal oppakken. Ook daar zal ze haar vriendinnetjes snel weer terug vinden. Maar het advies van Piet en Pita om voor de komende jaren een keuze te maken waar je wilt zijn en daar wel even aan vast te houden snap ik nu wel, want het is niet goed om teveel met ze te slepen.
Amos moet zich nu thuis in zijn eentje vermaken en dat lukt lang niet altijd. Hij zoekt veel zijn grenzen op en vind ze ook altijd. Dit in het kort even wat betreft hoe we het hier weer oppikten.
Omdat we in Uganda gewoon voor NACMU gaan werken, ook al is het op vrijwillige basis, is het dus niet zo dat we buiten de poort ook nog een baan gaan hebben om onze onkosten te bekostigen
(1 praatje de wereld uit geholpen). Nu is het ook weer niet zo dat we 4000 euro per maand nodig hebben (dat was er nog 1) maar rond de 1300,-- komen we toch al snel uit. Denk hierbij aan; Gas/water/licht/ kleding/ vervoer/ boodschappen/ schoolgeld voor Sarah en Amos/ verzekeringen enzovoorts. Waar sommige organisties besluiten een deel van uw sponsorgeld uit te geven aan het salaris van de medewerkers werken we bij NACMU op vrijwillige basis en moeten we dus zelf voldoende sponsoring zien te vinden. Dit probeerden we dus met presentaties te bereiken maar ook met het organiseren van een actiemarkt. Dit was hectisch maar ook heel leuk om te doen. Ook weer spannend! 14 dagen van tevoren hadden we, doordat we zo kort dag gestart waren met mensen benaderen, twee kramen! Gelukkig stonden er op de dag zelf 10 en ook nog een springkussen en was het al met al een heel gezellige dag! De opbrengst? Om en nabij de 2200,-- euro! Dit kwam ook omdat er best wel heel veel gesponsord was. Ook de sponsorloop van zo'n vijftien kinderen leverde een heel mooi bedrag op. Al met al iets om dankbaar op terug te kijken en voor herhaling vatbaar. Kan ik makkelijk zeggen natuurlijk als we zelf in Uganda hopen te zitten
:-). Succes tfc!!! Toch zijn dit dingen die we wel aan de thuisfront- commissie ( TFC) kunnen overlaten. Ze hebben ons erg geholpen met meedenken, ontwerpen en organiseren van alles.
Omdat ons eerst verteld was dat we onze werkvergunning hier in Nederland moesten afwachten was het een tijdje onduidelijk wanneer we naar Uganda terug zouden gaan maar ondertussen is ons meegedeeld dat je juist in Uganda moet zijn om het laatste gedeelte in de aanvraag voor een werkvergunning rond te krijgen. Snapt u het nog?! Dus hebben we onze tickets geboekt. KLM had werelddeal weken en daar konden we vrij goedkoop tickets boeken. Voordeel is dat we weer non-stop vliegen dus zonder gedoe in Cairo, Istanbul of waar dan ook, op naar Entebbe. Voordeel is dat we per persoon twee koffers mogen meenemen dus kunnen we lekker veel meeslepen. Bij deze een oproep om als u thuis nog een oude koffer hebt staan die weg mag, die aan ons te schenken zodat wij hem kunnen gebruiken. Wij vliegen waarschijnlijk voorlopig niet retour dus hij blijft daar wel.
Alhoewel, aangezien een retour ticket 4x goedkoper was dan een enkeltje hebben we 30 december teruggeboekt. We zouden dan eventueel alleen uw koffers mee terug kunnen laten gaan;-).
We hopen nu trouwens op dinsdagmorgen 28 oktober te vliegen. We landden dan 's avonds tegen middernacht als ik het goed heb. Voor diegenen die het niet weten zal Patricia's hoofdtaak bestaan uit het zich bezig houden met het ondervoedingscentrum en zal ik me weer bezig houden met klusjes, bouwen, overal eigenlijk waar ik kan helpen. Ook hoop ik deze keer meer met mijn hobby te kunnen doen van tuinieren. Akkergrond genoeg dus daar hoeft het niet aan te liggen.
Zoals eerder al aangegeven zal alles wel onder contract, maar wel onbetaald gebeuren. We zullen dus geen salaris ontvangen. Wilt u ons gezin sponseren door middel van een gift, eenmalig of maandelijks, dat kan door uw gift over te maken op rekeningnummer NL 84 RABO 0362 4140 17. Ten name van: Stichting NACMU te Sliedrecht en o.v. v : Sponsering Fam. De Gruyter. We houden ook een nieuwsbrief bij, wilt U die ontvangen? dan ook graag even een mailtje naar; tfcfamiliedegruyter@gmail.com .
Zo gaan de dagen hier snel en zijn we aan het aftellen. Nog zo'n drie weken en dan hopen we te vliegen. Zelf was ik al bezig om ons huis te verhuren en op zich liep dat wel want na enkele dagen op een verhuursite hadden we al een bezichtiging. Echter op hetzelfde moment hadden we ook vanuit het niets, twee kijkers voor ons huis die het eventueel zouden willen kopen. Een daarvan heeft het nu ook daadwerkelijk gekocht zij het nog onder voorbehoud. Maar toch. Wonderlijk. Dat zien we als sturing en bevestiging van God.
Patricia is ondertussen klaar met werken en ook voor mij zat het er al op. Wel pijnlijk want ik miste het chauffeuren vorige keer na 6 maanden al best, maar dat is denk iets wat alleen chauffeurs echt begrijpen:-) Patricia heeft nog een leuk etentje gehad met haar collega's en ook voor haar was het afscheid nemen. Niet altijd even makkelijk maar we weten waar we het voor doen. Laten we maar vooruit kijken in de renbaan. We hopen deze blog ook weer bij te houden en ik hoop dat u hem weer leest en zo met ons meeleeft. Kaartjes of gewoon een mailtje werden de vorige keer enorm gewaardeerd. Dus meer dan welkom. De komende tijd zal weer in het teken van afscheid staan, misschien wel van u? Maar ook weer een weerzien.Voor wat betreft deze blog even 'tot ziens'!
-
09 Oktober 2014 - 18:43
Corrie:
Ha familie De Gruyter! Mooi om te lezen! 't Zal nu vast een dubbel gevoel zijn.. jullie zien er naar uit om weer terug te gaan naar Noa's Ark, maar om iedereen achter te laten, is ook wel even slikken.
Sterkte met de laatste voorbereidingen & straks met afscheid nemen!
Veel zegen & vreugde gewenst in jullie werk dat wacht. Ga met God.
Hartelijke groet! -
09 Oktober 2014 - 18:44
Ma De Gruijter:
Hoy,
Wij hebben nog wel een nkoffer over, maat : middel
Verder erg veelsterkte met het voorbereiden!
Gr. ma -
09 Oktober 2014 - 21:36
Yvon:
leuk om te lezen, duidelijke uitleg. wens jullie sterkte met allerlei dingen hier afsluiten en afscheid nemen en Gods zegen straks in Uganda bi Noah's Ark. -
09 Oktober 2014 - 22:16
Janneke:
Heerlijk om weer wat van jullie te lezen,sterkte met alles en Gods zegen.
Lieve groet Mama uncle Christian -
09 Oktober 2014 - 22:58
Annemarie:
Leuk dat jullie weer een blog gaan schrijven. Een leuke manier om dingen te delen, ik vond het vorige keer heel leuk om te lezen en nu jullie 'echt' weggaan wordt het nog belangrijker. En vooral veel foto's plaatsen, die vind ik het leuks!
Groeten,
Annemarie -
10 Oktober 2014 - 08:35
Ma Oosterwijk:
Wat leuk om weer fotos te zien, ja het gaat nu echt dichterbij komen.
afscheid nemen is nooit leuk en we gaan jullie zeker heel erg missen maar we weten
dat jullie daar heel graag gaan helpen en wensen jullie dan ook sterkte toe met de laatste voorbereidingen
en Gods zegen voor de toekomst.
Liefs van Pa en Ma -
10 Oktober 2014 - 14:04
Liesbeth:
Fijn om jullie nieuwsbrief te krijgen! Heel erg benieuwd hoe jullie het gaan ervaren. Dat was zo te zien een gezellig afscheidsetentje! Geniet van de 'hollandse' foto's :-) -
10 Oktober 2014 - 15:44
Joh.a.hak:
wat heerlijk, om weer in de vrachtwagen te rijden.
ja, daarvan genieten wij beiden.
maar nu gaan jullie je weer voorbereiden.
en daar doen jullie je in verblijden.
jullie weten:DEN HEERE zal ons leiden.
en de kracht schenken.
in gedachten,zie je die zwarte kindertjes wenken.
we zullen aan jullie denken....(bidden)
ik begrijp best, dat je met genoegen terug denk
AAN DE VRACHTWAGEN,hoewel ,die niet wenk,
maar nu moet je zeggen:bedankt...dag SCHENK.
GROETJES VAN DE OUDE TRUCKER. -
11 Oktober 2014 - 11:07
Marjolijne:
Ha lieve aldert en patries!
Jullie gaan weer blogs schrijven, :) Wel een werkje voor jullie altijd, maar ontzettend leuk en goed om betrokken te kunnen blijven. Leuk dat jullie nog even een update gaven van de afgelopen maanden, ik heb niet alles kunnen volgen en nu ik ook pa/ma minder spreek en via hen het e.e.a. hoor, vind ik het nog leuker!! Ga er vooral mee door! :)
Succes met het inpakken, regelen van de laatste zaken en met afscheid nemen van wie jullie dierbaar is. Ik denk aan jullie en met mijn recente vertrek vers in het geheugen weet ik weer dat dit allemaal niet niks is. En dan pakken jullie het nog grootser aan ;)
Doegg!! -
15 Oktober 2014 - 19:31
Wilma Welten:
Hallo
Heel veel sterkte de komende weken met het afscheid nemen. Wij wachten hier jullie op met een heel hartelijk welkom.
Groet Wilma en Gilbert ( momenteel voor 3 maanden op Noah's Ark) -
21 Oktober 2014 - 21:41
Fam. Van Maren:
Hallo,
Wat gaat de tijd snel. Al een af jaar hier en nu is het al weer bijna tijd om te gaan. We wensen jullie alle goeds toe en bovenal Gods zegen op jullie werk daar!
Zoals we hierboven lezen we dat jullie met "smart" worden verwacht. :-)!
Succes met de laatste voorbereidingen.
Groeten Arie, Willeke en de kinderen van Maren
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
