Monkeys by the muzungu's.

Hallo allemaal, hiereen berichtje vanuit Oeganda. De tijd gaat snel, rare gewaarwording als je bedenkt dat we op zich alle tijd hebben. Even terug in de tijd. Zaterdag ben ik voor het eerst in de kliniek gaan werken. Vooral meekijken en observeren hoe het er hier aan toe gaat. De kliniek bestaat uit een spreekuur (niet op afspraak) waarbij de patient gezien wordt door de dokter. En als er lab nodig is wordt dit ook gedaan (bijvoorbeeld om te kijken of er malariaparasieten in het bloed zitten). De dokter schrijft een behandeling voor welke de verpleegkundige uitvoert. Dit is vooral medicatie geven. Waarvoor soms een opname nodig is ivm Antibiotica via infuus. Daarnaast is er een verloskundige. Er komen vrouwen uit de omgeving om hier te bevallen. Sinds mei is het malnutrition program (ondervoedingsprogramma) opgestart. Waarvoor op dit moment twee kindjes zijn opgenomen. Een jongetje van 11 maanden wat met veel oedeem binnenkwam en ondervoeding (tgv eenzijdige voeding). Hij weegt nu nadat het vocht weg is 4kg. Een jongetje wat iedere twee uur gulzig zijn voeding drinkt en dit eigenlijk maar te weinig vindt. Toch moet dit langzaam opgebouwd worden zodat zijn lichaam kan wennen aan de voeding. Hij heeft gelukkig zijn duim gevonden wat hem tevreden stelt. Het andere kindje is intens triest; een jongetje van 5 jaar die 5 kg weegt. Waar hij eerst zeer apathisch was, volgt hij nu wel zijn moeder en dingen om hem heen. We hopen en bidden dat hij het gaat halen. Bid je mee?

Ondertussen waren de kinderen op zaterdag vrij van school en die kwam je over het hele terrein tegen. Ook kwam er een hele groep bij ons binnen zetten. Al gauw hadden we het overzicht niet helemaal meer en besloten we er maximaal drie per keer binnen te laten en de namen in een schrift te schrijven zodat het een beetje rouleert. Ook wel zo fijn voor Sarah en Amos om zo op een ontspannen manier met ze te kunnen spelen. Ze maken allemaal een tekening (waarbij het opvalt hoe goed ze kunnen kleuren) en ook ons fotoboekje en de foto's in de telefoons vinden ze geweldig. Als het dan nog niet tijd is voor het eten zetten we nijntje op, nederlands gesproken, maar dat deert blijkbaar niet. Zoals gezegd vinden ook Sarah en Amos dit erg leuk. Jammer dat Amos een keer iets te baldadig werd en na de potloden ook patricia's net nieuwe telefoon door het huis heen gooide en tjsa, stenen vloer...Need to say more?!! Verder gaat het met Sarah en Amos wel beter, omdat zeker de iets grotere kinderen (6/9jaar) niet zoveel aandacht meer aan ze geven. Kom je daarentegen met ze in het stadje Mukono, dan willen echt heel veel mensen met ze praten (wat niet gaat want spreken geen engels, Amos verstaan wijzelf in het nederlands maar half). Of ze optillen en zeker Amosje begint dan met een pruillipje om papa of mama te huilen. Wat hem in een supermarkt trouwens weer een hele grote lolly opleverde. Voor ons is het engels niet een probleem hoewel het hier op zn afrikaans wel weer anders klinkt, maar hee ik (Aldert) was schotland gewend dus dit zal ook wel lukken. Is gewoon zoiets van weer even inkomen. Sarah heeft het erg naar haar zin en wil niet naar huis. Alleen vraagt ze soms opeens of dat we niet even bij Opa en Oma Oosterwijk kunnen gaan spelen. Dat schijnt nog niet helemaal door te dringen. Wel hebben we zaterdag even met ze geskypt en dat was leuk. Als we aan het eind van de dag vragen wat het leukst en het minst leuk was komt ze als leuk meestal met de kindjes aan, of op de brommer(achterop naar Mukono) en als minst leuke standaard de hondjes. Dit zijn de hondjes van de eigenaar wat geen hondjes zijn, want 2 grote duitse herders! Ook al heeft ze die alleen vluchtig voorbij zien lopen, is dat toch de min van de dag. Maar gisteren was er 1 bij ons huisje en die heeft ze zowaar even heel snel, toen hij een andere kant uitkeek, een aai over z'n rug gegeven. Gaat misschien toch nog goedkomen, wat niet wil zeggen dat uw hond op verjaardagen bij ons binnen mag komen Ome Laurens! Vandaag was de keuze iets moeilijker daar er opeens bij ons op het balkon en bij de open deur apen zaten! Grote paniek dus weer (voor Saar). Vanaf nu doet ze achter iedereen meteen de deur stijf dicht.

Zondag is Sarah naar de zondagschool geweest bij de peutergroep. Het zingen vindt ze erg leuk en ze doet dan ook hard mee. Daarna met plezier een kleurplaat gekleurd over de toren van Babel. Bij het bijbelverhaal haalde de aunty aan dat we daarom Sarah en Amos niet kunnen verstaan. S Middags is Saar voor het eerst meegeweest naar de kerkdienst.

Waar Patricia hele dagen in de kliniek verblijft, ben ik er voor Saar en Amos. Nu weet ik nog niet precies wat ik ga doen, maar dat zal vanzelf wel op zijn plek vallen. Heb vandaag m'n eerste pannenkoeken al weer gebakken waar Saar en Amos heel blij mee waren! En twee wasjes gedaan. Met de hand ja! Well done aunty Albert! (uhm uncle;-) Het was vandaag ook erg lekker weer met veel zon. Dit was de afgelopen dagen wat wisselvalliger. O'ja we zullen jullie nog even laten meegenieten van het orkest. Elke middag oefenen zij hier op het terrein en het klinkt echt heel goed! Voor nu laten we het er even bij... volgende keer meer over de 4 muzungu's. Enne we vinden het erg leuk om jullie reacties te lezen!