Holiday
Door: Aldert
Blijf op de hoogte en volg Familie
08 Maart 2014 | Oeganda, Mukono
Hier weer een update vanuit een erg warm en droog Uganda. De laatste dagen dreigt het regelmatig en zetten we alles even binnen maar er komt ondanks dat het in de verte rommelt toch geen regen naar beneden. Hier gaat alles goed.
Vorige week zijn we samen met Piet en Pita en een echtpaar uit hun kerk die hier drie weken langsgeweest zijn, een avond uit eten geweest. Was hier stukje vandaan en midden in het regenwoud. Zo'n drie kilometer de bush in. De andere vrijwilligers zijn een paar keer met elkaar op zaterdagavond uit eten geweest maar dan wilden/konden wij niet mee in verband met de kinders. Nu zo doordeweeks was Aunty Viola er en die wilde wel wat bijverdienen dus die hebben we lekker laten oppassen. Het was dus erg gezellig en lekker om eens een keer uit eten te gaan. Ik heb een lekker stuk vlees genomen. Het was een heel mooi restaurant maar het vreemde was dat het helemaal leeg was. Op ons en de bedienden na dan. Volgens papa Piet die hier vaker was geweest was dit vrij normaal want hij had niet vaak andere gasten gezien. Was dus heel bijzonder om te eten in een hele mooie grote zaal die op ons tafeltje na helemaal leeg was. Leverde ook de hele avond flauwe grappen op. In de trend van "niet te hard praten want ze zitten naast ons mee te luisteren". Of "zou ze (bediende) nog weten dat wij die vis besteld hadden"enz.. bedenkt u ze zelf maar.
Verder ben ik die week drie keer wezen vissen in de visvijvers die ze hier hebben. Twee keer vlak voor het eten savonds een uurtje en ook zaterdagmiddag twee uurtjes. Ze hebben hier twee soorten vissen in iets van 6 of 7 visbakken. De eerst soort is Tilapia die ik erg veel op onze stekelbaars vind lijken. Ook met die stekels op zijn rug. De andere soort zijn Catfish. Dit zijn een soort meervallen en die kunnen heel groot worden. Daar heb ik me niet aan gewaagd. Had een lijntje aan een bamboestok van andere vrijwilligers meegekregen en denk niet dat die dat gehouden had. De Tilapia ging erg goed. Misschien wel te goed want die haalde we echt achter elkaar boven. Met twee hengels wel zo'n veertig in twee uurtjes. Onder veel commentaar heb ik ze weer terug gegooid want de meeste waren toch echt nog te klein. Volgens een paar tienermeiden had ik toch minimaal één voor Aunty Patricia moeten meenemen en bakken want dat was romantisch.
Verder zijn we afgelopen maandag dan eindelijk lekker twee en halve dag weggeweest. We waren dit jaar thuis ook niet op vakantie geweest dus het was wel lekker. We gingen naar Jinja, een stadje hier 60/70 kilometer vandaan. We kregen van Piet en Pita een auto mee en dat was wel helemaal geweldig. Anders hadden we het met een taxibusje en de bodaboda moeten doen en dat met al die tassen. Op de heenweg werd ik al aangehouden maar dat was meer omdat we muzungus waren denk ik. Ze had niet veel op te merken alleen vroeg ze, zoals heel veel mensen hier, of Sarah en Amy een tweeling waren. Toen ze hoorde dat ze twee en drie jaar waren vroeg ze of ik weleens van familyplanning gehoord had. Leuk om van een Ugandees te horen. Waar hele grote gezinnen toch echt geen uitzondering zijn. Voorlopig moest ik in ieder geval van haar even in een andere slaapkamer slapen. Terug werden we weer aangehouden. Net toen ik een overzichtelijk stukje weg zag om op een normale manier in te halen zag ik ze staan en ze stonden al te wenken. Nadat ik ze netjes een hand had gegeven en met 'officer' had aangesproken (heeel beleefd) vroeg ze of de doorgetrokken streep die vaag op het wegdek stond ook in Europe voor kwam. Na mijn bevestiging vroeg ze wat dat in Europa betekende en raad eens, in Uganda betekende het blijkbaar hetzelfde. Ik had anderen en mezelf in gevaar gebracht. Nu heb ik vroeger in Duitsland geleerd dat het totaal geen zin heeft om hier over te gaan discusseren dus ik bood duizend keer mijn excusus aan en gaf haar groot gelijk. Omdat ik zo mijn fout erkende hoefde ik niet mee naar de rechtbank wat eigenlijk zou moeten zei ze maar kon het af met een boete. 100.000 shilling wat ongeveer 30 euro is. Toen ze aan het schrijven was sloeg ze opeen haar boekje dicht en zei omdat ik zo vriendelijk was en mijn fout zo goed inzag dat ze me wel wou laten gaan. Haar collega kwam er ook snel bijstaan en het was goed zo. Ik heb ze uitvoerig de hand geschud en bedankt en ben hoewel de agentes wat bevreemd bleven staan kijken ingestapt en weggereden. Thuis hoorde ik dat het vrij normaal is om inplaats van druk handen te schudden ze op een iets andere manier te bedanken (een geldfooi). Totaal geen erg in gehad.
In Jinja zelf zaten we in een heel mooi resort. Met een mooi zwembad erbij. Vooral het peurterbad vonden Sarah en Amos helemaal geweldig. We kwamen halverwege de middag aan dus toen hebben we lekker gezommen. De volgende dag hebben we 's morgens ook nog gezwommen en zijn 's middags naar Jinja gereden. Daar kan je een bootje huren en dan naar het punt varen waar de Nijl begint (the source of the nile) voordat hij via Uganda, de beide Sudan's en Egypte in de Middelandse zee verdwijnt. Het was een leuk boottochtje waar je ook nog even stopt op een eilandje waar het water uit de grond opborreld. Volgens onze gids was 70% van het water van de Nijl afkomstig van het immense Victoria meer en 30% kwam dus daar uit de grond opborrelen. Tja ik kon er niet zoveel mee en vond het vooral een leuk stuk varen. Erg mooie natuur. Hierna zijn we nog even in Jinja wezen wandelen op de Mainstreet (hoofdstraat). Wat een verschil met Mukono en Kampala. Straten die lekker breed waren en erg rustig vergeleken met daar. Wel was het enorm druk op een kruispunt waar een agent het verkeer stond te regelen en ook stonden er zo'n twintig man om een kapotte vrachtauto heen. Tja geen werk gaat blijkbaar vervelen op een gegeven moment en dan is alles interessant.Aan het eind van de middag zijn we gaan eten bij een Chinees restaurant en dat was lekker. Alleen hele warme cola. De stroom was heel lang uitgevallen. Gelukkig kregen we er ijsblokjes bij. Hoe die al die tijd koud waren gebleven weet ik ook niet. Woensdag hebben we 's morgens weer lekker relaxt gedaan en weer gezwommen. We hoefden als een van de enigste gasten gelukkig niet om tien uur uit ons huisje en zijn rond een uur of half twee weer teruggereden. Rond half vier waren we weer thuis. Vier uur kwam er een container met goederen uit Duitsland aan dus ik heb tot acht uur 's avonds gelukkig nog wat kunnen doen :-).
In deze dagen dat wij weg waren zijn er twee kinderen komen wonen op Noah's Ark. Een baby van 6 weken waarvan de moeder overleden is na wondinfectie (van keizersnede) en de vader al begin dit jaar was overleden. Geen familie verder die voor deze baby kon zorgen en nu liefdevolle zorg krijgt op Noah's Ark. Ook Robin, een jongetje van 3 jaar, die zwaar mishandeld is. Zijn lichaam zit onder de oude en nieuwe wonden en hij grijpt regelmatig naar zijn hoofdje omdat hij pijn heeft en het daglicht zeer doet. Het is een heel open en slim jongetje (spreekt 3 talen) maar heeft wel sturing in zijn gedrag nodig.
Zo gaat de tijd hier lekker snel voorbij dus. Veel mensen reageren op deze blog, mailen of zetten op een kaart iets in de trend van dat we al weer bijna naar huis komen. Dit hopen we ook te komen op 29 april. Ondertussen is het verlangen echter wel in ons hart gegroeid om langer in Africa en/of Uganda te blijven. Iedereen heeft zo zijn talenten gekregen en voor de een is dat in je gemeente, bij een of andere instelling als vrijwilliger of vul zelf maar in. Zolang je het maar niet in de grond begraaf. Natuurlijk zijn dit geen makkelijke beslissingen. Zeker niet voor de wederzijdse ouders die hun kinderen en kleinkinderen niet life kunnen zien. Ook wij hebben vragen. Kunnen niet zeggen hoelang we dit gaan doen. De tijd zal het leren. We hebben geen organisatie achter ons dus ook geen inkomsten. Wel uitgaven. Dus je moet sponsoring rondkrijgen. Proberen ons huis te verkopen. Dit zijn dingen die mede bepalen hoelang we hier kunnen blijven en mee kunnen werken hier.
Ondertussen kijken we uit naar dinsdag omdat er dan twee vriendinnen van Patricia komen; Rachel en Mariella. Erg gezellig. Tot ziens voor deze keer.
Een warme groet vanaf Noah's Ark.
Vorige week zijn we samen met Piet en Pita en een echtpaar uit hun kerk die hier drie weken langsgeweest zijn, een avond uit eten geweest. Was hier stukje vandaan en midden in het regenwoud. Zo'n drie kilometer de bush in. De andere vrijwilligers zijn een paar keer met elkaar op zaterdagavond uit eten geweest maar dan wilden/konden wij niet mee in verband met de kinders. Nu zo doordeweeks was Aunty Viola er en die wilde wel wat bijverdienen dus die hebben we lekker laten oppassen. Het was dus erg gezellig en lekker om eens een keer uit eten te gaan. Ik heb een lekker stuk vlees genomen. Het was een heel mooi restaurant maar het vreemde was dat het helemaal leeg was. Op ons en de bedienden na dan. Volgens papa Piet die hier vaker was geweest was dit vrij normaal want hij had niet vaak andere gasten gezien. Was dus heel bijzonder om te eten in een hele mooie grote zaal die op ons tafeltje na helemaal leeg was. Leverde ook de hele avond flauwe grappen op. In de trend van "niet te hard praten want ze zitten naast ons mee te luisteren". Of "zou ze (bediende) nog weten dat wij die vis besteld hadden"enz.. bedenkt u ze zelf maar.
Verder ben ik die week drie keer wezen vissen in de visvijvers die ze hier hebben. Twee keer vlak voor het eten savonds een uurtje en ook zaterdagmiddag twee uurtjes. Ze hebben hier twee soorten vissen in iets van 6 of 7 visbakken. De eerst soort is Tilapia die ik erg veel op onze stekelbaars vind lijken. Ook met die stekels op zijn rug. De andere soort zijn Catfish. Dit zijn een soort meervallen en die kunnen heel groot worden. Daar heb ik me niet aan gewaagd. Had een lijntje aan een bamboestok van andere vrijwilligers meegekregen en denk niet dat die dat gehouden had. De Tilapia ging erg goed. Misschien wel te goed want die haalde we echt achter elkaar boven. Met twee hengels wel zo'n veertig in twee uurtjes. Onder veel commentaar heb ik ze weer terug gegooid want de meeste waren toch echt nog te klein. Volgens een paar tienermeiden had ik toch minimaal één voor Aunty Patricia moeten meenemen en bakken want dat was romantisch.
Verder zijn we afgelopen maandag dan eindelijk lekker twee en halve dag weggeweest. We waren dit jaar thuis ook niet op vakantie geweest dus het was wel lekker. We gingen naar Jinja, een stadje hier 60/70 kilometer vandaan. We kregen van Piet en Pita een auto mee en dat was wel helemaal geweldig. Anders hadden we het met een taxibusje en de bodaboda moeten doen en dat met al die tassen. Op de heenweg werd ik al aangehouden maar dat was meer omdat we muzungus waren denk ik. Ze had niet veel op te merken alleen vroeg ze, zoals heel veel mensen hier, of Sarah en Amy een tweeling waren. Toen ze hoorde dat ze twee en drie jaar waren vroeg ze of ik weleens van familyplanning gehoord had. Leuk om van een Ugandees te horen. Waar hele grote gezinnen toch echt geen uitzondering zijn. Voorlopig moest ik in ieder geval van haar even in een andere slaapkamer slapen. Terug werden we weer aangehouden. Net toen ik een overzichtelijk stukje weg zag om op een normale manier in te halen zag ik ze staan en ze stonden al te wenken. Nadat ik ze netjes een hand had gegeven en met 'officer' had aangesproken (heeel beleefd) vroeg ze of de doorgetrokken streep die vaag op het wegdek stond ook in Europe voor kwam. Na mijn bevestiging vroeg ze wat dat in Europa betekende en raad eens, in Uganda betekende het blijkbaar hetzelfde. Ik had anderen en mezelf in gevaar gebracht. Nu heb ik vroeger in Duitsland geleerd dat het totaal geen zin heeft om hier over te gaan discusseren dus ik bood duizend keer mijn excusus aan en gaf haar groot gelijk. Omdat ik zo mijn fout erkende hoefde ik niet mee naar de rechtbank wat eigenlijk zou moeten zei ze maar kon het af met een boete. 100.000 shilling wat ongeveer 30 euro is. Toen ze aan het schrijven was sloeg ze opeen haar boekje dicht en zei omdat ik zo vriendelijk was en mijn fout zo goed inzag dat ze me wel wou laten gaan. Haar collega kwam er ook snel bijstaan en het was goed zo. Ik heb ze uitvoerig de hand geschud en bedankt en ben hoewel de agentes wat bevreemd bleven staan kijken ingestapt en weggereden. Thuis hoorde ik dat het vrij normaal is om inplaats van druk handen te schudden ze op een iets andere manier te bedanken (een geldfooi). Totaal geen erg in gehad.
In Jinja zelf zaten we in een heel mooi resort. Met een mooi zwembad erbij. Vooral het peurterbad vonden Sarah en Amos helemaal geweldig. We kwamen halverwege de middag aan dus toen hebben we lekker gezommen. De volgende dag hebben we 's morgens ook nog gezwommen en zijn 's middags naar Jinja gereden. Daar kan je een bootje huren en dan naar het punt varen waar de Nijl begint (the source of the nile) voordat hij via Uganda, de beide Sudan's en Egypte in de Middelandse zee verdwijnt. Het was een leuk boottochtje waar je ook nog even stopt op een eilandje waar het water uit de grond opborreld. Volgens onze gids was 70% van het water van de Nijl afkomstig van het immense Victoria meer en 30% kwam dus daar uit de grond opborrelen. Tja ik kon er niet zoveel mee en vond het vooral een leuk stuk varen. Erg mooie natuur. Hierna zijn we nog even in Jinja wezen wandelen op de Mainstreet (hoofdstraat). Wat een verschil met Mukono en Kampala. Straten die lekker breed waren en erg rustig vergeleken met daar. Wel was het enorm druk op een kruispunt waar een agent het verkeer stond te regelen en ook stonden er zo'n twintig man om een kapotte vrachtauto heen. Tja geen werk gaat blijkbaar vervelen op een gegeven moment en dan is alles interessant.Aan het eind van de middag zijn we gaan eten bij een Chinees restaurant en dat was lekker. Alleen hele warme cola. De stroom was heel lang uitgevallen. Gelukkig kregen we er ijsblokjes bij. Hoe die al die tijd koud waren gebleven weet ik ook niet. Woensdag hebben we 's morgens weer lekker relaxt gedaan en weer gezwommen. We hoefden als een van de enigste gasten gelukkig niet om tien uur uit ons huisje en zijn rond een uur of half twee weer teruggereden. Rond half vier waren we weer thuis. Vier uur kwam er een container met goederen uit Duitsland aan dus ik heb tot acht uur 's avonds gelukkig nog wat kunnen doen :-).
In deze dagen dat wij weg waren zijn er twee kinderen komen wonen op Noah's Ark. Een baby van 6 weken waarvan de moeder overleden is na wondinfectie (van keizersnede) en de vader al begin dit jaar was overleden. Geen familie verder die voor deze baby kon zorgen en nu liefdevolle zorg krijgt op Noah's Ark. Ook Robin, een jongetje van 3 jaar, die zwaar mishandeld is. Zijn lichaam zit onder de oude en nieuwe wonden en hij grijpt regelmatig naar zijn hoofdje omdat hij pijn heeft en het daglicht zeer doet. Het is een heel open en slim jongetje (spreekt 3 talen) maar heeft wel sturing in zijn gedrag nodig.
Zo gaat de tijd hier lekker snel voorbij dus. Veel mensen reageren op deze blog, mailen of zetten op een kaart iets in de trend van dat we al weer bijna naar huis komen. Dit hopen we ook te komen op 29 april. Ondertussen is het verlangen echter wel in ons hart gegroeid om langer in Africa en/of Uganda te blijven. Iedereen heeft zo zijn talenten gekregen en voor de een is dat in je gemeente, bij een of andere instelling als vrijwilliger of vul zelf maar in. Zolang je het maar niet in de grond begraaf. Natuurlijk zijn dit geen makkelijke beslissingen. Zeker niet voor de wederzijdse ouders die hun kinderen en kleinkinderen niet life kunnen zien. Ook wij hebben vragen. Kunnen niet zeggen hoelang we dit gaan doen. De tijd zal het leren. We hebben geen organisatie achter ons dus ook geen inkomsten. Wel uitgaven. Dus je moet sponsoring rondkrijgen. Proberen ons huis te verkopen. Dit zijn dingen die mede bepalen hoelang we hier kunnen blijven en mee kunnen werken hier.
Ondertussen kijken we uit naar dinsdag omdat er dan twee vriendinnen van Patricia komen; Rachel en Mariella. Erg gezellig. Tot ziens voor deze keer.
Een warme groet vanaf Noah's Ark.
-
08 Maart 2014 - 19:07
Ma De Gruijter:
Zo wezen vissen Alt? Deed je thuis ook al graag, alleen ving je meer dan hier in de sloot, zou je ze wel kunnen eten? En leuk dat jullie naar Jinja zijn geweest, toch ervan gekomen. Mooi geweest zeker!
Als wij nog eens op bezoek komen zou ik dat ook wel willen. Wie weet krijg ik pa nog wel zover.
ja, en dat je wil blijven, we weten het en begrijpen het ook wel, hadden ook wel gedacht dat je binnen afzienbare tijd nog eens zou gaan, maar dit is wel ecven iets anders.
Doch we mogen weten: wie God bewaart is wel bewaart, zowel in Oeganda als Nederland.
Allleen je jongste zus heeft ook al van die uitvlieg plannen. Het is goed als kinderen vleugels hebben, maar of je ze zó wijd uit moet slaan? Voor het verdere een fijne tijd met Rachel en Mariëlle.!Dat je Gods zegen mag ontvangen en tot een zegen mag zijn. Goede zondag en tot skyps of lezens!
Pa en ma de Gruijter
Heel veel kusjes voor Sarah en Amosxxxxxxxxxxxxxxxxx -
08 Maart 2014 - 20:21
Pa En Ma Oosterwijk:
Hoi Aldert en Patricia, Sarah en Amos,
We hadden op skype al het een en ander gehoord van jullie uitje maar aan de fotos te zien
hebben jullie er ook werkelijk van genoten. Even lekker met zijn viertjes genieten. Heerlijk hoor!
Echt heel leuk dat Rachel en Marielle een paar weekjes bij jullie komen, doe ze maar de hartelijke
groeten van ons. Verder wensen we jullie Gods zegen toe en tot horens/ziens.
Veel liefs van je pa en ma en een dikke knuffel voor Sarah en Amos
-
08 Maart 2014 - 21:27
Annemarie:
Hoi Aldert, Patricia, Sarah en Amos,
Wat heerlijk voor jullie om er even tussenuit te zijn met eigen gezinnetje! Klinkt als een geslaagde minivakantie! Lekker zwemmen, eten, mooie natuur en genieten van elkaar :-) Gezellig dat dinsdag Rachel en Mariëlla komen! Fijne tijd met elkaar! Dit lied schoot mij te binnen toen ik las over het verlangen dat jullie langer willen blijven werken/leven in Afrika:
Zegen hen op de weg die zij nu gaan.
Zegen hen op de plek waar zij nu staan.
Zegen hen in alles, wat U van hen verlangt.
O God zegen hen alle dagen lang!
Vader maak hen tot een zegen;
ga hen niet voorbij.
Regen op hen met uw Geest Heer
Jezus kom tot hen.
Als de Bron van leven,
die ontspringt diep in hen.
Breng een stroom van zegen,
waarin U zelf steeds mooier wordt voor hen.
Zegen hen waar zij in geloof voor leven.
Zegen hen waar zij hoop en liefde geven.
Zegen om de ander tot zegen te zijn.
O God, zegen hen tot in eeuwigheid!
Een lieve groet voor jullie alle 4 van de 5 Oskampies
-
08 Maart 2014 - 23:59
De Oude Trucker Jo.:
mooi,hetzien van die oude vrachtwagen.
die telt zijn laatste dagen.
veel gewichten heeft hij gedragen.
maar in het licht van de eeuwigheid, zal dat beeld vervagen.
en ook bij jou, is er meer.
en DEN HEERE ziet op ons neer.
en HIJ helpt ons keer op keer.
jullie zijn daar dienstverlenend, met liefde in de weer,
dagelijks zijn jullie ook nog in de leer.
dat de wijsheid maar van GOD begeer.
want, je weet het :HIJ regeer.
Hij is een GIDS, die je waardeer.
want anders : als een schaap heb ik gedwaald in het rond.
zonder HEM, vallen we in de afgrond
de GOEDE HERDER, die het afgedwaalde vond.
ja, dan openen we tot LOF onze mond.
nou, lieve mensen, het ga jullie goed.
misschien treden we elkaar nog eens tegemoet.
bij het betreden, van de vaderlandse bodem, met de voet.
we weten niet, wanneer je dat doet.
een zeer hartelijke groet.
van de vader en moeder van adriana. -
11 Maart 2014 - 12:21
Regina Zoeteman:
hey,
Ik heb een vraagje aan jullie.
Ik ben een van de leerlingen van de groep uit Rotterdam die naar Oeganda zijn geweest.
Wij wilden als groep Fred graag sponsoren, omdat Fred binnengebracht werd toen wij er waren.
Zouden jullie een foto van Fred kunnen maken?
Alvast bedankt,
Groetjes
Regina en de 11 andere leerlingen -
11 Maart 2014 - 12:33
Regina Zoeteman:
En zouden jullie die foto ook naar mijn mail kunnen sturen?
mijn adres is: reginazoetje@hotmail.com -
11 Maart 2014 - 14:47
Agnes:
Hoi Aldert en Patricia,
Ik kan me voorstellen dat het heerlijk geweest is om er even 'tussenuit' te zijn! Fijn dat jullie ervan konden genieten. Het lijkt me toch best zwaar; je zou toch zo wat kinderen mee naar Nederland willen nemen.....
We wensen jullie Gods zegen op het werk en bidden dat je Zijn leiding mag ervaren.
Hartelijke groet van Familie van der Leer uit Streefkerk -
13 Maart 2014 - 08:31
Marischka Jansen (sophia):
Hoi Patricia en Fam Wat doen jullie toch een prachtig werk veel goede dingen voor de kindjes en mensen daar. Heel veel geluk en liefde voor jullie gezin. We denken aan jullie. Wat fijn dat jullie ook nog een beetje vakantie hebben kunnen houden met het eigen gezin geniet ook maar lekker, ondanks dat er een hoop verdriet en ellende is . Veel liefs en een dikke x Marischka en fam. -
18 Maart 2014 - 22:51
Fam. Van Maren:
Hoi Aldert, Patricia en de kinderen.
Wat maken jullie toch veel mee. Mooie, maar ook moeilijke dingen. Wat een verdriet, als je de kindeern ziet binnen komen, zo ondervoed en ziek, maar wat een blijdschap, als je ziet dat ze bij jullie weer gaan groeien en kunnen genieten. Heerlijk.... een paar daagjes er tussenuit, even uitrusten en genieten. De kinderen hebben het zo te zien ook goed naar hun zin. Missen ze/jullie Nederland?
Bedankt voor alle verhalen, waar we van mogen mee genieten!
Gods Zegen toegewenst!
Hartelijke Groet van Arie, Willeke en de kinderen van Maren -
21 Maart 2014 - 09:06
Fam. T.A. Vonk:
Hoi Aldert,Patricia en kinderen,
Bedankt voor het maken van de verslagen waardoor wij telkens opnieuw een blik in jullie "werk"mogen krijgen, en super dat deze verslagen aangevuld worden met foto's. Wij willen jullie wijsheid en kracht toewensen bij de plannen die in en bij jullie leven, dat de Heere jullie zal wijzen welke weg in deze te gaan, is ons gebed.
Allen die daar hun liefde en talenten mogen geven bij Noah's ark, wensen wij toe dat jullie door God gesterkt mogen worden om dit "mooie"werk te mogen doen.
Hartelijke groeten, Theo, Jacqueline en Dolf Vonk -
21 Maart 2014 - 21:20
Margriet:
Ha Aldert en Patricia Sarah en Amos,
We vinden het mooi om zo te lezen en te zien wat jullie meemaken. Wat moet dat bijzonder zijn! En babies om mee te kroelen! Bijzonder dat ze zo een plekje bij jullie hebben! Gods zegen!
Ook voor verdere beslissingen, God wijst ons een weg... Liefs Wim en Margriet en 5 boys -
23 Maart 2014 - 01:36
Jolinda Markus:
Hoi Patricia en family,
Wat bijzonder toch allemaal om te lezen!Ik lees en zie op de foto's dat jullie helemaal op je plek zijn daar. Voor het bericht had ik al bedacht dat ik jullie helmaal op z'on plek zie blijven of terug gaan en wat lees ik............ Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is om te beslissen en te kunnen organiseren. We weten dat God een plan heeft met ons leven, het zal dus duidelijk gaan worden!
Succes met alles en Gods zegen in het werk en alle andere dingen.
ik zou het wel erg gezellig vinden om weer met je te werken hoor!
groetjes Jolinda -
25 Maart 2014 - 13:40
Marie-José En Jan:
Hoi Patricia en Aldert en hoi Sarah en Amos,
fijn dat jullie een goede vakantie hebben gehad zeg. Wij zijn bezig met het maken van een presentatie over ons bezoek aan Noah's Ark voor in onze gemeente. Al doende moeten we vaak aan iedereen denken daar. Hoe gaat het met het werk Aldert? De stellingen, de toiletten in het meidengebouw? Ik (Jan) ben benieuwd. Misschien een fotootje of zo? Doe iedereen de groeten.
Groetjes, Marie-José en Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
