Op weg naar Pasen
Door: Aldert en een klein beetje Patricia
Blijf op de hoogte en volg Familie
15 April 2014 | Oeganda, Mukono
Hallo allemaal.
Even weer een stukje van ons. Was wel weer tijd, maar aangezien we maar 4 reacties hadden op onze vorige blog wordt hij blijkbaar niet meer zo gelezen en hebben wij ook niet zo'n haast meer;-). Twee weken terug gingen Rachel en Mariella weer naar huis na drie weken ons hier gezelschap te hebben gehouden. Ze zouden dinsdag vliegen, maar twee dagen van tevoren kwamen ze erachter dat dat woensdag was. Maar toen gingen ze toch echt. Was een aderlating voor Amos en Sarah (ook voor ons natuurlijk) omdat die er veel mee optrokken en ze 's morgens al wakker stonden te kloppen op de deur van hun huisje.
Vorige week zondag op maandag hebben we hier een heuse storm meegemaakt. We hadden 's nachts al wel door dat het hard waaide omdat de gordijnen flink heen en weer gingen en er wat regenwater door de ramen kwam. Ook onweerde het flink. Bij andere huisjes was er hier en daar een golfplaat gesneuveld en ook was er in de scholen schade aan daken en plafonds. Ook waren wij onze mooie bananenbomen kwijt en overal over het terrein waren juist die bomen gesneuveld. Toch ook hier en daar wel een dennenboom.
Maandagmiddag heb ik mama Pita en de social worker van Noah's Ark naar Kampala gereden omdat de andere chauffeurs al druk waren. Ze gingen het ongeveer drie maanden oude zusje van Robin ophalen. Robin was hier al eerder gebracht met ernstige verwondingen van langdurige mishandeling en nu is dus ook zijn zusje Angella hier. Om kwart over vijf kwamen zij weer naar buiten lopen en rond acht uur 's avonds waren we thuis. Bijna drie uur over een stukje van circa 35 kilometer. Dat is dus heel normaal in de avondspits. Dan is het in Nederland toch nog net iets minder erg gesteld met de filedruk. Kampala is ook wel een echte stad. Dus je ziet meer luxe en een deel van de mensen hebben het beter wat te zien is aan de kleding, maar een ander deel kan niet rondkomen en je ziet dus best veel bedelaars.
Afgelopen zaterdag zijn we nog een keer naar Kampala geweest. Nu met ons gezin en met Reny en haar dochter Susannah. Ik was er wel een paar keer doorheen gereden en zoals maandag geweest, maar nog nooit echt rondgelopen en dat moest er nu toch nog een keer van komen. We zijn heen met een taxibus gegaan die hier bij honderen rondrijden. Eerst met de bodaboda naar Mukono en daar het busje naar Kampala. Alles bij elkaar denk zo'n anderhalf uur. En voor ons hele gezin waren we omgerekend een euro kwijt. Dat doe je met de auto op zaterdag niet veel sneller en duurder is het met de auto sowieso. Het was weer erg leuk op de gebruikelijke craftmarkt. Dit is een plek met allemaal winkeltjes die souveniers verkopen (elke shop zo ongeveer hetzelfde). We zijn van plan om als we thuis zijn deze zomer presentaties te geven en daar willen we dan ook de mogelijkheid geven om deze handgemaakte spulletjes te kopen. Hierna zijn we naar een kerkdienst geweest die daar altijd op zaterdag gehouden wordt. Heel erg groot, heel erg amerikaans, niet echt mijn ding maar Amos was na twintig minuten niet echt meer te houden dus daar heb ik nog een uurtje mee buiten gezeten. Daarna naar een groot winkelcentrum gelopen en daar heerlijk gegeten. Was een soort steakrestaurant. Veel met vlees dus (steak,hamburgers, kip), heerlijk!! Ja dat is wel iets waar we ook wel een beetje naar uitkijken. Het eten in Nederland. Niet dat het hier niet goed is, integendeel, maar wat wij thuis allemaal zo uit het vak in de supermarkt kunnen pakken is toch ook wel heel luxe en zo ontzettend gevarieerd. Ik bedoel, alleen voor chips hebben we al een apart rek!! Dat is denk gewoon het verschil. In Kampala is ook een hoop te krijgen maar bij ons gewoon een overdaad.
Vorige week vrijdag ben ik (Patricia) met de kliniek op outreach geweest. Erg leuk! Was voor mij de eerste keer. Met de ambulance langs diverse scholen en dorpjes. Deze waren de dagen ervoor voorbereid op onze komst. Het was leuk om bij verschillende scholen/schooltjes te komen. Ook om het verschil te zien met wat Noah's Ark te bieden heeft; hele mooie schoolvoorziening. De kinderen kwamen als een lopende band langs ons heen en kregen dan Vitamine A en/of ontwormingstabletten en vanaf 14 jaar een tetanus-vaccinatie. In de dorpjes deden we hetzelfde programma en tevens ook malaria-testen en indien nodig behandeling hiervoor uitdelen. Bij onze laatste stop kwam er een moeder met een jongetje van 2,5 jaar naar ons toe. Zijn naam is Moses. Hij was erg zwak en kon niet op zijn benen staan, bij de check voor ondervoeding (spiermassa bovenarm) was hij in de gele zone dichtbij de rode zone (welke gevaar is). Zijn gewicht was ongeveer 8 kg. Ook had hij iets oedeem op zijn handjes en voetjes en HIV positief. Volgens zijn moeder was hij veel ziek en lukte het hem niet altijd om het eten binnen te houden. We hebben Moses en zijn moeder meegenomen naar de kliniek. Waar hij nu is opgenomen in het ondervoedingscentrum. Vandaag was de oedeem weg en zijn we gestart met de hogere-calorische-therapeutische melk. Hij is nog steeds erg zwak, weinig energie, maar drinkt zijn melk met enthousiasme. Goede hoop voor Moses!
Zaterdag 5 april is de 4e family-unit geopend. Feest dus voor de meiden die hier gaan wonen. Het is echt heel mooi geworden en ze zijn erg blij mee. Hier delen ze met elkaar en een aunty een huisje, waarbij je met twee anderen een slaapkamer deelt. Echt een nieuwe stap en nieuwe fase in hun leven.
We zijn nu toch begonnen met aftellen. Dat heeft twee kanten en geeft dubbele gevoelens. We willen nog helemaal geen afscheid nemen en dat gevoel overheerst. Aan de andere kant kijken we er echt naar uit om onze familie & vrienden weer te zien! Gelukkig is het een afscheid hier met een 'tot ziens!'
Deze week leven toe naar Pasen; 'Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.' Het diepe lijden van Jezus, voor ons, om jouw te redden! Hij heeft de dood overwonnen en is opgestaan! Zo bidden we dat u/jij ook mag geloven dat Hij jouw Redder is en dat je na je dood mag opstaan in de hemel......
Hierbij alvast iedereen goede Paasdagen gewenst!
Liefs, Aldert & Patricia, Sarah en Amos.
Even weer een stukje van ons. Was wel weer tijd, maar aangezien we maar 4 reacties hadden op onze vorige blog wordt hij blijkbaar niet meer zo gelezen en hebben wij ook niet zo'n haast meer;-). Twee weken terug gingen Rachel en Mariella weer naar huis na drie weken ons hier gezelschap te hebben gehouden. Ze zouden dinsdag vliegen, maar twee dagen van tevoren kwamen ze erachter dat dat woensdag was. Maar toen gingen ze toch echt. Was een aderlating voor Amos en Sarah (ook voor ons natuurlijk) omdat die er veel mee optrokken en ze 's morgens al wakker stonden te kloppen op de deur van hun huisje.
Vorige week zondag op maandag hebben we hier een heuse storm meegemaakt. We hadden 's nachts al wel door dat het hard waaide omdat de gordijnen flink heen en weer gingen en er wat regenwater door de ramen kwam. Ook onweerde het flink. Bij andere huisjes was er hier en daar een golfplaat gesneuveld en ook was er in de scholen schade aan daken en plafonds. Ook waren wij onze mooie bananenbomen kwijt en overal over het terrein waren juist die bomen gesneuveld. Toch ook hier en daar wel een dennenboom.
Maandagmiddag heb ik mama Pita en de social worker van Noah's Ark naar Kampala gereden omdat de andere chauffeurs al druk waren. Ze gingen het ongeveer drie maanden oude zusje van Robin ophalen. Robin was hier al eerder gebracht met ernstige verwondingen van langdurige mishandeling en nu is dus ook zijn zusje Angella hier. Om kwart over vijf kwamen zij weer naar buiten lopen en rond acht uur 's avonds waren we thuis. Bijna drie uur over een stukje van circa 35 kilometer. Dat is dus heel normaal in de avondspits. Dan is het in Nederland toch nog net iets minder erg gesteld met de filedruk. Kampala is ook wel een echte stad. Dus je ziet meer luxe en een deel van de mensen hebben het beter wat te zien is aan de kleding, maar een ander deel kan niet rondkomen en je ziet dus best veel bedelaars.
Afgelopen zaterdag zijn we nog een keer naar Kampala geweest. Nu met ons gezin en met Reny en haar dochter Susannah. Ik was er wel een paar keer doorheen gereden en zoals maandag geweest, maar nog nooit echt rondgelopen en dat moest er nu toch nog een keer van komen. We zijn heen met een taxibus gegaan die hier bij honderen rondrijden. Eerst met de bodaboda naar Mukono en daar het busje naar Kampala. Alles bij elkaar denk zo'n anderhalf uur. En voor ons hele gezin waren we omgerekend een euro kwijt. Dat doe je met de auto op zaterdag niet veel sneller en duurder is het met de auto sowieso. Het was weer erg leuk op de gebruikelijke craftmarkt. Dit is een plek met allemaal winkeltjes die souveniers verkopen (elke shop zo ongeveer hetzelfde). We zijn van plan om als we thuis zijn deze zomer presentaties te geven en daar willen we dan ook de mogelijkheid geven om deze handgemaakte spulletjes te kopen. Hierna zijn we naar een kerkdienst geweest die daar altijd op zaterdag gehouden wordt. Heel erg groot, heel erg amerikaans, niet echt mijn ding maar Amos was na twintig minuten niet echt meer te houden dus daar heb ik nog een uurtje mee buiten gezeten. Daarna naar een groot winkelcentrum gelopen en daar heerlijk gegeten. Was een soort steakrestaurant. Veel met vlees dus (steak,hamburgers, kip), heerlijk!! Ja dat is wel iets waar we ook wel een beetje naar uitkijken. Het eten in Nederland. Niet dat het hier niet goed is, integendeel, maar wat wij thuis allemaal zo uit het vak in de supermarkt kunnen pakken is toch ook wel heel luxe en zo ontzettend gevarieerd. Ik bedoel, alleen voor chips hebben we al een apart rek!! Dat is denk gewoon het verschil. In Kampala is ook een hoop te krijgen maar bij ons gewoon een overdaad.
Vorige week vrijdag ben ik (Patricia) met de kliniek op outreach geweest. Erg leuk! Was voor mij de eerste keer. Met de ambulance langs diverse scholen en dorpjes. Deze waren de dagen ervoor voorbereid op onze komst. Het was leuk om bij verschillende scholen/schooltjes te komen. Ook om het verschil te zien met wat Noah's Ark te bieden heeft; hele mooie schoolvoorziening. De kinderen kwamen als een lopende band langs ons heen en kregen dan Vitamine A en/of ontwormingstabletten en vanaf 14 jaar een tetanus-vaccinatie. In de dorpjes deden we hetzelfde programma en tevens ook malaria-testen en indien nodig behandeling hiervoor uitdelen. Bij onze laatste stop kwam er een moeder met een jongetje van 2,5 jaar naar ons toe. Zijn naam is Moses. Hij was erg zwak en kon niet op zijn benen staan, bij de check voor ondervoeding (spiermassa bovenarm) was hij in de gele zone dichtbij de rode zone (welke gevaar is). Zijn gewicht was ongeveer 8 kg. Ook had hij iets oedeem op zijn handjes en voetjes en HIV positief. Volgens zijn moeder was hij veel ziek en lukte het hem niet altijd om het eten binnen te houden. We hebben Moses en zijn moeder meegenomen naar de kliniek. Waar hij nu is opgenomen in het ondervoedingscentrum. Vandaag was de oedeem weg en zijn we gestart met de hogere-calorische-therapeutische melk. Hij is nog steeds erg zwak, weinig energie, maar drinkt zijn melk met enthousiasme. Goede hoop voor Moses!
Zaterdag 5 april is de 4e family-unit geopend. Feest dus voor de meiden die hier gaan wonen. Het is echt heel mooi geworden en ze zijn erg blij mee. Hier delen ze met elkaar en een aunty een huisje, waarbij je met twee anderen een slaapkamer deelt. Echt een nieuwe stap en nieuwe fase in hun leven.
We zijn nu toch begonnen met aftellen. Dat heeft twee kanten en geeft dubbele gevoelens. We willen nog helemaal geen afscheid nemen en dat gevoel overheerst. Aan de andere kant kijken we er echt naar uit om onze familie & vrienden weer te zien! Gelukkig is het een afscheid hier met een 'tot ziens!'
Deze week leven toe naar Pasen; 'Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.' Het diepe lijden van Jezus, voor ons, om jouw te redden! Hij heeft de dood overwonnen en is opgestaan! Zo bidden we dat u/jij ook mag geloven dat Hij jouw Redder is en dat je na je dood mag opstaan in de hemel......
Hierbij alvast iedereen goede Paasdagen gewenst!
Liefs, Aldert & Patricia, Sarah en Amos.
-
15 April 2014 - 21:00
Annemarie:
He Aldert en Patries,
Ik vind het leuk om de blog te lezen hoor, dus vooral blijven doen! En de foto's vind ik het allerleukst. Gelukkig staat jullie huis er nog na de storm, toch wel fijn zo'n dak boven je hoofd. Ik denk dat vooral Sara en Amos wel zullen moeten wennen als jullie weer terug in Nederland zijn. Zoveel vriendjes daar. En spreken ze nog wel Nederlands eigenlijk? ;-).
Goede reis straks en tot binnenkort!
Annemarie -
16 April 2014 - 09:11
Ma Oosterwijk:
Hallo Aldert en Patricia en Sarah en Amos,
Nou wij kijken er ook iedere keer naar uit hoor!!!!!!
Missen we jullie dan gaan we gewoon de fotos bekijken.
Ezrah is vanmorgen bij ons en samen hebben we de fotos gekeken, sarah met de koe vindt Ezrah
wel heel leuk hoor.
Nou Sarah en Amos als jullie straks weer bij Oma komen spelen kunnen we ook wel een tent maken.
We wensen jullie nog het allerbeste toe en wij kijken er ook naar uit hoor om jullie weer te ontmoeten.
Heel veel liefs en Gods zegen toegewenst van je vader en moeder en een dikke knuffel
voor Sarah en Amos
-
16 April 2014 - 12:33
Familie T.A.Vonk:
Hoi Gruyters,
Hier even een snelle reactie, telkens kijken wij of jullie nieuwe blog er al is,....... en hij is er weer fijn, nu net vluchtig gelezen. Foto's nog niet bekeken. We hopen op een later moment het op een rustige manier te lezen, en.... de foto´s te bekijken.
Dolf hoopt zo uit school thuis te komen, en het is woensdagmiddag dus dan hebben de scholen vrij. De zon staat strak aan de lucht, al is het wel wat fris. Hartelijke groeten en wij denken aan jullie, we hopen snel deze reactie nog een vervolg te geven. Doei, Theo, Jacqueline en Dolf -
16 April 2014 - 14:19
Deborah:
hoi sarah en amos,
we vinden het leuk om fotos van jullie te kijken! maar we vinden het leuker dat jullie weer bijna thuis komen! dan kunnen we jullie echt zien! nemen jullie dan stiekem een aapje mee naar huis;-)? grapje..! morgen hebben wij paasfeest op school! dikke kus van deborah samgar en ruth. -
16 April 2014 - 16:22
Tante Jeannet:
Hoi Aldert,Patricia.Sarah en Amos,
Wij kijken toch elke keer weer naar je blog uit hoor!!!!
Maar ik heb een hekel aan schrijven.
Er zijn er die schudden het maar even uit hun mouw.
Ik heb daar altijd moeite mee. Wat een leuke foto's weer zeg.
Patricia koe melken nou het staat je goed hoor.
We wensen jullie nog een fijne tijd daar en vast een goede
en behouden reis. We kijken allemaal weer naar jullie uit !!
Groetjes van ons allen, -
16 April 2014 - 20:02
Annemarie:
Hey Patricia, Aldert, Sarah en Amos,
Leuk om weer een nieuw blog te lezen van jullie! Vooral de foto's vinden wij iedere keer erg leuk om te zien. Zo'n outreach is vast een hele ervaring! Dat is toch wel het beeld van Afrika wat wij hier hebben. Het is nu echt aftellen he! Geniet nog van de komende anderhalve week!! Voor je het weet zitten we weer met elkaar koffie te drinken ;-) Goede paasdagen toegewenst en wat is het mooi om met elkaar verbonden te zijn, ondanks de duizenden kilometers, in het geloof van de opstanding van Jezus!
Heel veel groetjes en liefs van de 5 Oskampies
-
16 April 2014 - 20:45
Janneke Berkman:
Hoi lieve allemaal,
Weer genoten van de verhalen ben ik er weer een beetje bij.
Ik zou graag weten wanneer en waar jullie je presentaties gaan houden als jullie weer in nederland zijn ik zou daar ook graag bij zijn,dus willen jullie mij daarover mailen als jullie weer gesetteld zijn?.Ik verheug me erop om jullie weer een keer in het echt te gaan zien,Gods zegen met de laatste week en sterkte met het afscheid nemen dat viel mij al zwaar na 3 weken laat staan na zo'n lange tijd zal dat best zwaar zijn voor jullie allemaal ook jullie kindjes moeten hun vriendjes weer gaan missen
Heeeeeeeel veel liefs van Mama uncle Christian -
16 April 2014 - 21:27
Ma En Pa De Gruijter:
Hoy, weer met plezier gelezen, Kijken er steeds naar uit en zeiden al tegen elkaar: duurt lang deze keer, we horen/zien weinig. Nou Sarah, ik vond de tent toen bij oma, waar je samen met Merel in speelde n, nog mooiier. Doen we binnenkort weer. ja, `t Zal weer wennen zijn voor jullie allen. Maar, heb vertrouwen in de toekomst! Verder spreken we elkaar binnenkort weer, hopen we!
Gr. pa en ma!
-
16 April 2014 - 21:42
Joh. A Hak.:
daar heb je weer die oude cxhauffeur.
ja, jullie verblijven niet naast de deur.
voor jullie misschien geen maleur.
ja, wat heeft de voorkeur.?
toch, een vader en moeder hart wat lichtelijk treur.
maar het vooruitzicht, wat hen opbeur.
om, hen , die hun lief en dierbaar zijn.
die vereniging, is zo fijn.
daar is uitzien, bij groot en klein.
verwacht te worden, is een festijn.
je haalde Pasen nog aan.
dat wonderlijke, en onuitsprekelijke genade,HIJ heeft het gedaan.
daar hopen we dan stil bij te staan.
dagelijks, denken en danken, de weg , die HIJ heeft gegaan.
en dat bied HIJ ons allen aan.
hopelijk tot ziens , voor korte of langere tijd.
nu volgt op de mail het afscheid.
de oude trucker,waardeert, dat hij nog steeds rijd.
en GOD, zijn leven leid.
groetjes. jo -
16 April 2014 - 22:26
Fam. Van Maren:
Hoi Aldert, Patricia en de kinderen,
Zoals je ziet, helpt het om te zeggen dat er maar weinig reactie's waren op de vorige blog. Nu zijn het er in eens veel meer. We lezen elke keer weer jullie verhalen, het is super leuk om zo op de hoogte te blijven. Maar om steeds iets anders terug te schrijven, is best moeilijk. Nu blijkt wel dat reactie's niets over het lezen van de blog zegt.
Wat een mooi en dankbaar werk mogen jullie doen, ook moeilijk, maar ik denk dat de mooie en fijne momenten overheersen. Ook de kinderen genieten er zo van, dat zie je wel op de foto's. Op deze manier kunnen wij ook weer mee genieten.
Even alvast een vraagje: wanneer jullie terug gaan.... kunnen jullie weer kleding gebruiken, in allerlei maten?
Ik ben namelijk weer op zolder bezig om de kleren om te wisselen en zag weer wat liggen. Ook speelgoed?
We horen het wel..!
Geniet van de laatste weken, wat de tijd vliegt.
Gods Zegen toegewenst en we hopen jullie gauw te zien, in de kerk.
Hartelijke Groet, Arie, Willeke en de kids van Maren -
17 April 2014 - 08:38
Marischka:
Hallo Familie ,Schrijven doe ik niet zoveel maar ik lees jullie blog altijd hoor ! Byzonder wat een prachtige dingen die jullie doen ga vooral zo door , Het is heel fijn dat jullie zo veel kunnen betekenen voor de kindjes,Ook heel leuk de foto's om echt een indruk te krijgen hoe het er daar uit ziet.
Geniet nog van de tijd dat jullie er zijn. Liefs Marischka en fam (KCN Sophia ) xxx -
17 April 2014 - 10:03
Magreet :
Hoi Patries, Aldert en kids,
Waarschijnlijk krijg je nu een recordaantal reacties op jullie blog! Ik kon natuurlijk niet achterblijven... :-)
Super leuk om elke keer weer te lezen wat jullie daar bezighoudt. Ik zal het gaan missen als jullie weer in NL zijn, maar dan hoop ik in levende lijve met je te kunnen bijkletsen! Echt fantastisch om jullie zo bezig te 'zien'. Ik weet vooral van jou, Patries, dat je daar helemaal in je element bent. Gods zegen en hele fijne paasdagen. Liefs, Magreet
-
18 April 2014 - 11:40
Marie- José Alblas:
Hallo Aldert en Patricia, Sarah en Amos,
Wat mooi om weer te lezen. Wat een mooie tijd is het daar hé! Ik denk bijna elke dag nog aan het project en al die lieve kids en mensen. We hebben een keer een presentatie gedaan en er volgen er nog 3 voor mij op mijn werk. Zo blijft het vers in ons geheugen. We wensen jullie gezegende paasdagen toe en we hopen jullie zeker te ontmoeten wanneer jullie weer in Nl zijn. Laten jullie weten waar en wanneer je een vrienden dag hebt??
En natuurlijk blijven schrijven hoor!
Lieve groetjes Marie- José
-
18 April 2014 - 13:35
Lenie:
Hallo Aldert en Patricia,
Wat leuk om jullie belevenissen weer te lezen. Ik kan goed begrijpen dat het afscheid straks heel moeilijk wordt voor jullie, Het werk dat jullie doen is zo mooi en ik heb veel bewondering voor jullie om dit met zo,n jong gezin te doen. Maar ik wens jullie veel sterkte met het afscheid nemen en een hele goede reis terug!
Hart.Groeten -
18 April 2014 - 22:23
Marjolijne:
Haiiii! :D
Jullie komen bijna weer terug! Ik herken van mijn reis zo dat dubbele gevoel. Want wat een prachtige tijd om op terug te kijken als ik het zo heb kunnen lezen en zien a.d.h.v. foto's. Ik vind het zo tof dat jullie dit hebben gedaan en heb respect voor de regelmaat waarmee jullie het thuisfront steeds op de hoogte brachten! Ik heb ervan genoten om zo een beetje bij te blijven wat jullie bezig hield en me een beeld te kunnen vormen van jullie verblijf daar! Een goede reis gewenst en tot snel!
Dikke knuffel marjolijne -
19 April 2014 - 21:33
Mariella:
Lieve Aldert en Patricia en de kids!
Wat heerlijk om jullie blog weer te lezen en oh oh oh wat heb ik een heimwee!!!
Geniet van deze laatste weken en hoop jullie snel te zien.
Liefs, Mariella
-
20 April 2014 - 00:24
Laurens:
Ha broer en schoonzus,
Zal ff helpen de reactie's op te krikken:-)
Lees jullie blog altijd weer.
Blijft maar rare gedachte vinden dat jullie zo voor langere tijd daar gaan blijven...
Begrijp het wel goed. lijkt me mooi om daar zo te zijn...
We zien uit naar jullie thuis komst!
Goede reis alvast en een gezegend paasweekend nog.
Hartelijke groet,
De gruijters
-
21 April 2014 - 16:28
Yvon:
leuk om jullie verslag te lezen en vooral met de foto's erbij. zal moeilijk worden om daar afscheid te nemen, wel fijn dat jullie tot ziens kunnen zeggen. groetjes Yvon -
24 April 2014 - 15:15
De 3 Vonkie's:
Hoi Aldert & Patricia, Sarah en Amos,
De datum, dat jullie hopen te vertrekken naar "jullie thuisbasis", komt steeds dichter bij. Kracht toegewenst ook bij alle voorbereidingen voor deze reis, afscheid nemen en ook bij jullie plannen om weer teug te gaan om jullie verder in te mogen zetten "bij" Noah"s Ark in Oeganda. Dit afgelopen verslag van jullie was ook weer heel fijn om te lezen en de foto's te bekijken. Indrukwekkend, teer en fijn. Wij willen jullie een voorspoedige reis toewensen. En zien ook uit naar de presentatie die jullie D.V. hopen te houden. Ongetwijfeld zijn er dan herkenningen vanuit de verslagen, maar toch....... persoonlijk gepresenteerd is vaak toch weer net even anders!! Hier nog een citaat van: Maarten Luther: Het kruis is de kern van het christelijk geloof.
Hartelijke groetjes, Theo, Jacqueline en Dolf
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
