Jesus is Lord

Hallo, hier een groet vanuit Afrika. Als je aan Sarah vraagt waar we nu wonen zegt ze de ene keer 'Oeganda' en de andere keer 'Afrika'. Maar het kan echt niet allebei. Sarah en Amos hebben het hier gelukkig goed naar hun zin. We hebben een vast ritme; worden vroeg (rond 6 uur) wakker en staan om 7 uur op waarna we gezellig met elkaar ontbijten. Gewoon boterhammen, bijna net zo lekker als thuis. Met pindakaas of chocopasta. Beetje eenzijdig maar dat wisselen we af en toe af met een eitje. Om 8 uur begint Patricia in de kliniek tot 13 uur. In die tussentijd doet Aldert wat voor handen is. Zoals aan de schommel werken of spelregels vertalen van nederlands naar engels. In principe zijn Sarah en Amos dan bij Aldert, maar de laatste week weet Sarah zelf de weg naar de kliniek en komt zij mij een flesje limo brengen waarna ze gezellig blijft spelen en meekijkt. Om 13 uur lunchen we met brood of eten uit de keuken. Om 14 uur gaat Aldert dan verder met zijn werkzaamheden en Patricia blijft thuis met onze kids wat knutselen. Ook ben ik momenteel bezig met het uitwerken van een patientendossier voor de kinderen die in het ondervoedingscentrum zijn opgenomen. Eind van de middag komen er vaak een aantal kinderen in huis spelen of we gaan boodschappen doen. Om 18 uur is het dinnertime waarbij we heeeel makkelijk ons pannetje met eten ophalen in de keuken wat vaak erg lekker is. Sarah en Amos denken hier niet altijd zo over, maar gaan dan over op bananen ;-). Goed voor Amos want die heeft de laatste week niet echt vaste ontlasting. Na het eten, eigenlijk al tijdens het eten zijn Saar en Amos echt op en gaan dus snel naar bed. Eerst nog voetjes wassen... als we het nog schoon krijgen ;-). De avond vult zich vanzelf met weblog schrijven, wat lezen of een spelletje met de buren.

Vorige week zijn we hier veel aan het knutselen geweest om mee te helpen om de vele, vele kerstkaartjes voor de sponsors op tijd af te krijgen. Ondertussen was het wel gezellig maar eind van de week zagen we bijna sterretjes.

Donderdagavond was er een Oeganda-evening georganiseerd. Een cultuuravond voor de bezoekers uit Duitsland die er waren en de Nederlandse vrijwilligers. Een gezellige avond met hapjes uit de Oegandese keuken welke gestart werd met een snackje waar de kinderen hier dol op zijn; gebakken sprinkhanen. Afgelopen zondag waren de kinderen hier ook mee bezig om deze klaar te maken. De vleugeltjes en pootjes moeten eraf (zie foto's). Iedereen wilde hier graag aan mee helpen, dit betekent dan ook dat ze echt favoriet zijn. Ik heb er twee op, vond ik wel genoeg. Verder was er muziek door de kinderen; het wilhelmus en natuurlijk ook culturele dans.

Vrijdag was voor mij (Patricia) een heftige dag. Mocht ik hier mijn eerste bevalling bijwonen, was de start van dit baby-jongetje zeer slecht. Waarom het nu precies mis ging op het laatst is me niet helemaal duidelijk; de moeder faalde en of de hartslag nu wegzakte? Maar met druk van buitenaf (wat niet bepaald vriendelijk is) werd er een levenloos kindje geboren. Waarna gestart met uitzuigen, beademing en hartmassage er naar mijn gevoel pas na vele minuten leven in begon te komen. Een stil gebed ging omhoog. Dank God dat het jongetje goed opknapte. Vandaag kwam hij op het consultatiebureau en zagen we een prachtig jongetje (Keith) wat het goed doet. Kijk maar op de foto. Je vraagt je af hoe zijn moeder (18 jaar en eerste kindje) dit beleefd heeft en verwerkt.

Zaterdagmiddag hebben we gezellig met zn 4-tjes boodschappen gedaan. Heerlijke ananas gekocht. Als verrassing hebben we met Sarah en Amos patatjes en cola bij een snackbar gegeten met de naam 'Jesus is Lord'. Gezellig op het terrasje genieten van de drukte op zaterdagmiddag.

We zullen nog wat foto's erbij doen, dat geeft een beter beeld. Hier zie je baby Jeriah toen hij hier kwam. Ondertussen is hij echt heel erg opgeknapt! Dat maakt je dankbaar! Te bedenken dat de kinderen die hier rondlopen allemaal een verhaal hebben (zie site; nacmu). Vaak heel triest, dat vergeet je bijna als je ze nu zo stralend, vrolijk en levendig zie spelen. Is denk ook goed, ieder mag zijn eigen verhaal hier weten, maar ook dat je geliefd bent.

Als je onze weblog leest en je wilt graag iets weten, stel je vraag gerust in je reactie. Tot de volgende keer!

Liefs, Aldert & Patricia, Sarah en Amos.